හමුවෙන්න බැරි තැනක
වෙන්වෙන්න බැරිතැනක
පෙම් කළේ අපි කෝම....
හිත්වලට නොදැනෙන්න
ඇස් වලට නොපෙනෙන්න
ඇහි බැම්ම උඩ නුඹේ පායාපු අඬ සදට
උරුම කළ හුරුව ලත් තුන්නෝරු තිබ්බාද?
අහවරක් කරන්නට තුන්නෝරු වල පුස්බ
හුස්ම දුන් නුඹේ ඒ, හාදුවත් අරන් මං
පුරුදු තැන නවතින්න ,එනවාද ඉක්මනට????
කැඩුණු සිංහලය නුඹ කියන්නට තනන විට
මදහසට සුසර වුන නුඹේ කෝකිල ගීය
"කාගේවත් නැති....කාටවත් නැති
ගේමු අපි පොඩි දුවෙක් කීවා........."
තාම මතකයි දූ ගේ මුනත්, සරදමට නුබ සිතින් පැතුවත්
මන්නාරමේ අහස යට
මන්දරමේ පෙම් කෙරුව හැටි
මං නාව දාට නුබ තැවුණ හැටි
සල්ලාපනම් තාම අහවරක් නැති
"දකුණේ හීතල හුස්ම ටික
උතුරේ නුබේ උනුහුමේ දැවෙනකොට
කාසි...ලා ලියපු කවි බොදවෙලා මැකෙන කොට
ආදරෙත් අරන් මං ගමෙන් හෙට නගින කොට
ආසයි කියු ඒ......කැවිලි ටික පුරෝගෙන...
පුරුදු තැන නැවතිලා ඉන්නවද පිළිගන්න"
No comments:
Post a Comment