බොහෝ දුර විත් අතින් ඇදගෙනම ඉතින් දැන්වත් අතහරිනවද?.......
බොහෝ දුර විත් අතින් ඇදගෙනම ඉතින් දැන්වත් අතහරිනවද?.......
අම්මේ නුබ හරි ළාමකයි ,පිරිසිදුයි ,ආදරෙයි ,
සෙනෙහසයි ,මහ බරයි
නුබේ උණුසුම් පපුකදයි ....
රත්තරන් තෝඩුවයි
ඉස්තරම් කවිපදයි
හිස්තැනක් ඒ අතර
හිඩැස නුබ ඉබේටම අහවර කරයි ...
හීනයට,හීනියට ගතුකියන,
නින්ද යන හිපියන් පත් අතර,
නුබ දුටුවාද දිනක මම දීග යනවා වත් .....?
වේදනා ගීතයයි ,කදුලැලී ,ගොම්මනේ පුරුදු
තැන නැවතිලා
හිනැහිලා මමත් මේ හීනයේ ......
හීනියට,හිනයෙන් කූද්දන්න හිත බයයි .....
දඩබ්බර මදුරුවෙක් විද්දොතින් අම්මේ ඔය
ලතැවිල්ල අහවරයි
බොහෝ දුර විත් අතින් ඇදගෙනම ඉතින් දැන්වත් අතහරිනවද?......
No comments:
Post a Comment